เห็นมีการตั้งกระทู้ถามเรื่องค่าเสียหายหลาย ๆ ครั้งว่าควรให้เท่าไรถึงเหมาะสม อย่างที่หลาย ๆ ท่านให้ความเห็น ค่าฟิวชั่นก็ตามที่ตกลงกัน ส่วนทิปก็แล้วแต่น้ำใจ ประทับใจมาก (หรือหวังผลในอนาคต) ก็ให้มาก ไม่ค่อยถูกใจการบริการก็ให้น้อย หรือเสียค่าฟิวชั่นเยอะแร๊ว จะไม่ให้ทิปอีกคงไม่น่าเกลียด
ผมเคยซึ้งใจน้องหลาย ๆ ครั้ง เอาเท่าที่นึกออกน่ะ
เรื่องแรก นานมาแร๊ว น้องวิว สำนักคำหวาน (เธออำลาวงการไปเป็นเจ้าของร้านอาหารแร๊ว) เนื่องจากวันนั้น ผมมูมมามและกินจุมากไปหน่อย กะจะให้ค่าอาหารเป็นแบงค์สีเทา ตอนเดินลงมาเปิดกระเป๋าดูแล้วมีแต่แบงค์ม่วง เลยหยิบให้ไป 2 ใบ เธอปฏิเสธบอกว่าไม่เป็นไร ไม่ต้องก็ได้... เลยเกิดการยื้อยุดฉุกกระชากกันขึ้น จน...เงินหล่น..
สุดท้าย.. ผมเริ่มหงุดหงิด ตัดสินใจใช้มาตรการขั้นรุนแรง หยิบแบงค์จากพื้นขึ้นมา ยัดใส่กระเป๋ากางเกงขาสั้นของเธอ แล้วรีบเดินหนีออกนอกร้านทันที [11]
ครั้งต่อมา น้องระฆัง ตอนอยู่สำนักใต้ทางด่วน วันนั้นใกล้สิ้นเดือน กระเป๋าแห้ง เลยบอกเธอว่าคงให้ทิปเหมือนที่ผ่านมาไม่ได้ พยายามทำตัวเรียบร้อยแขนแนบชิดลำตัว น้องผิดสังเกตรู้สึกอึดอัดจึงจับปลาหมึกผมให้ไปแตะที่ตัวเธอ แล้วบอกว่า ..ไม่ต้องซีเรียสเรื่องค่าฟิวชั่น อยากทำไรก็เชิญตามสบาย ผมจำใจต้องสนองคำสั่งของเธอไป ตอนผมให้ทิป เธอถามว่ากินข้าวกลางวันรึยัง พอรู้ว่ารีบมาหาเธอก่อนยังไม่ได้กิน..อุตส่าห์คืนใบแดงให้ผมมา 2 ใบ บอกให้เป็นค่ารถกลับบ้านและไปกินข้าวซะ .....ซึ้งจัง [5]
อีกเคส น้องแนน สำนักคำหวานกลางเมือง ตอนเธอมาทำงานใหม่ ๆ ผมไปเป็นหุ่นฝึกนวดกษัยให้เธอ ไอ้ผมก็ทะลึ่งชวนเธอหกคะเมนตีลังกาไปเรื่อย เธอก็ว่านอนสอนง่าย ยอมทำตามทุกอย่าง พอเสร็จงานให้ค่าเสียหายไป เธอกลับบอกว่า ไม่ต้องให้หรอก แค่มาสอนงานเธอก็เป็นบุญคุณแล้ว ยื้อกันอยู่นาน สุดท้าย เลยบอกไปว่างั้นเอาไปแค่แบงค์ม่วงใบเดียวก็แล้วกัน ถือว่าช่วยค่ารถและเป็นกำลังใจในการประเดิมงานให้ [29]
ความจริงยังมีอีกหลายครั้ง ที่ได้รับความประทับใจจากน้อง ๆ เช่น ให้ค่าเสียหายไป บอกว่าให้มากเกินไป มีส่งคืนมาให้บางส่วน เอาแค่นั้นก็พอ... ที่เล่ามาเป็นเรื่องจริงนะครับ หากเราไม่เอาเปรียบ มีน้ำใจกับน้อง ๆ ตามสมควร... เธอมักจะคืนกำไร หรือทอนเงินให้เราเสมอ...
